Essay om norsk språkhistorie

Utdrag

Eg huskar første gongen eg stifta kjennskap med islandsk. Det var ein gledeleg overrasking at her var det eit språk som ikkje var særleg påverka Engelsk. Eg huskar godt korleis eg beundra islandsk for den imponerande puristiske språkpolitikken. I denne teksta skal eg ta ein liten titt på korleis det norske språkdyret har klart seg i Noreg, men først må vi gjennomgå ein liten historikk om evolusjonen norsk har gjennomgått frå det var som eit mikroorganisme å regne, til det vart eit sjølvstendig språk.

I 1830-årane vart språket i Noreg eit nasjonalt debattemne. Det danske skriftspråket og det norske talespråket sto langt frå kvarandre, og folk byrja å stille seg kritiske til om dette var hensiktsmessig. Det danna seg tre fraksjonar som hadde ulike meiningar om denne saka. Johan Sebastian Welhaven ville halde dansk som skriftspråk. Ein annan ivrig språkdebattant med namn Henrik Wergeland ville fornorske det danske skriftspråket, medan historikaren Peter Andreas Munch ynskte å konstruere eit nytt språk basert på gammalnorsk. Ivar Aasen meinte òg at det skulle lagast eit heilt nytt språk, men han ville basere det på dei norske dialektane. Så korleis utvikla denne debatten seg? Vart det skapt et nytt skriftspråk i Noreg og i såfall korleis er det I 2014?

Etter unionen med Danmark måtte Noreg bli kulturelt sjølvstendig, og ein viktig del av eit lands kultur og identitet er sjølvsagt eit eiga språk – dette måtte skapast. På denne... Kjøp tilgang for å lese mer Allerede medlem? Logg inn